کاشت درخت به چگونه است؟

(صفر تا صد پرورش نهال به)

کاشت درخت به چگونه است؟

کاشت نهال به چگونه می باشد؟
میوه درخت به؛ به‌ دلیل طعم گس و بافت سفت و سخت آن، شاید طرفداران زیادی برای خام‌ خواری نداشته باشد، اما خواص گوناگون و زیاد آن و داشتن مقادیر فراوان آنتی‌ اکسیدان و ویتامین‌ها و املاح مختلف سبب شده است تا افراد جذب آن شوند. علاوه‌ بر آن رایحه دلنشین و رنگ زرد طلایی آن و بافت صورتی رنگ و نرم و اسفنجی‌ای که بعد از پخت پیدا می‌کند، همچنین پکتین موجود در آن باعث شده است تا جای خود را در میان طرفداران تغذیه سلامت، آشپزها و شیرینی‌پزها حفظ کند.

تهیه انواع مواد غذایی در کنار خواص به، منجر به حفظ و بقاء این گونه از خانواده پرچمعیت گلسرخیان شده است. در این جا قصد داریم تا اطلاعات لازم درباره کاشت نهال به را در اختیار شما قرار دهیم و بیشتر با کاشت درخت به و ملزومات و مقتضیات آن آشنا شویم، پس با ما همراه باشید.

درخت به

آشنایی با بیوگرافی درخت به:
کاشت درخت به ابتدا در ایران و ترکیه رواج داشته است و سپس به منطقه جنوب شرقی آسیا منتقل شده است. خاستگاه اصلی نهال به اطراف دریاچه خزر شامل؛ ایران، ترکیه، ازبکستان، جزایر کریمه در جنوب اوکراین، چین و یونان است. درختان به از گروه بزرگ گلسرخیان می باشد که در این خانواده میوه‌هایی مانند:

سیب،
گلابی،
هلو،
آلو
و زردآلو نیز وجود دارند.
به همین دلیل میوه به شباهت زیادی به سیب و گلابی و هلو دارد و با شکل عموماً نامتقارن خود و رنگ زرد طلایی خویش در کنار رایحه دلپذیرش، جایگاه ویژه‌ای دارد. همانند سیب و گلابی چندین دانه در مرکز میوه داشته و در داخل به چند بخش برای نگهداری دانه‌ها تقسیم می‌شود.

درخت به، گیاهی با ارتفاع به نسبت کوتاه است که تشابه منلاسبی با درختان پایه کوتاه دارد و دارای شاخه‌های زیادی است که به شکل نامنظم رشد کرده‌ اند. این درختان به، دارای برگ‌ های یکپارچه با لبه‌ های ساده است و گل‌ های زیبای آن نیز شباهت زیادی به گل‌ها و شکوفه‌های سیب و گلابی دارند، با این تفاوت که پنج گلبرگ داشته و نسبت به سیب و گلابی گل‌های بزرگتری دارد.

میوه به در زمان نارس بودن سبز رنگ است و بعد از رسیدن زرد رنگ شده و ماندگاری طولانی دارد. این میوه دارای طعم گس است و رایحه دلنشین است و هر چه رسیده‌تر شود، طعم گس آن کمتر خواهد شد.

پرورش درخت به

مراحل کاشت به:
درخت به، که شبیه سیب و گلابی است دارای میوه‌ای گس و قابض بوده و از نظر سایز، درختی کوچکتر از درختان سیب و گلابی است. این درخت برای گلدهی و رشد نیاز به سرمای زمستان داشته و در بهار که به گل می‌نشیند، پس از اتمام دوره گلدهی و ناپدید شدن گل‌های سفید صورتی زیبای آن، میوه‌های جوان و کرکی شکل آن ظاهر می‌گردند و به مرور که میوه آن رشد می‌کند، از حالت کرکی بودن خارج می‌گردد.

برای کاشت نهال به، باید از نیازهای آن مطلع شوید و با توجه به موقعیت و مکانی که قصد کاشت نهال را در آنجا دارید، مراحلی رو طی کنید تا به درستی نهال شما با محیط جدید سازگار شده و دچار مشکل نگردد. می‌ توان نهال را نیز هم در گلخانه نگهداری کرد و یا در باغ یا مزرعه کاشت نمود. در هنگام کاشت نهال به، مواردی را باید در نظر گرفت که شاید تا حدودی بین کاشت تمام نهال‌ها مشابه باشد.

مواردی مانند؛ فاصله کاشت نهال‌ها از یکدیگر، گرده‌افشانی متقابل، خاک مناسب، نور و آفتابگیری محل کاشت، آبیاری و زمان کاشت که همه به رشد مناسب نهال کمک می‌کنند. نکته آخر اینکه باید به نیاز سرمایی درخت به توجه کرد؛ این درخت به به زمانی نسبتا 400 تا 500 ساعت سرما نیاز دارد و نسبت به درختان سیب و گلابی مقاومت کمتری نسبت به سرما دارد.

انواع کاشت نهال به چیست:
درخت به با نام علمی« Cydonia oblonga» با ارتفاع متوسط خود، عموماً از سال سوم یا چهارم کاشت میوه می‌دهد و برای کاشت نهال به، روش‌های مختلفی وجود دارد که با اتخاذ این روش‌ها و رعایت شرایط و نکاتی که در بالا به آن اشاره شد و در ادامه به آن‌ها پرداخته خواهد شد، می‌ توانیم درخت به بالغ و باروری داشته باشیم. جهت کاشت به که برگ‌ها و میوه‌ های کرکی دارد، می‌ توان از روش‌های مختلفی مانند؛ کاشت بذر، قلمه زدن، پاجوش درخت به، پیوند زدن و خواباندن بهره مند شد.

کاشت بذر به:
برای پرورش درخت به از طریق بذر، نیاز است که دانه‌های به را از داخل میوه آن خارج ساخته، آن‌ها را شسته تا ذرات گوشت میوه روی دانه‌ها باقی نماند، سپس در جایی خنک به مدت یک یا دو روز قرار داده تا خشک شوند. آنگاه داخل یک کیسه نایلونی، مانند زیپ‌ کیپ را تا ¾ از ماسه مرطوب یا خزه اسفنجی تمیز پر کرده و دانه‌ها را در آن بگذارید و درب کیسه را بسته و کیسه را به مدت تقریباً 3 ماه در یخچال قرار دهید.

بعد از این مدت 1 یا 2 دانه را در یک گلدان با خاک مخلوط کاشته و گلدان را کنار پنجره خود قرار دهید. به یاد داشته باشید دانه‌ های به باید در عمق یک سانتی‌متر از سطح خاک گلدان کاشته شوند. هنگامی که دانه‌ها جوانه زد و رشد کرد و دارای دو برگ شد، زمان آن رسیده است که گیاهان کوچک را به داخل خاک باغچه یا باغ منتقل نمایید.

کاشت از طریق قلمه زدن:
قلمه زدن؛ روشی دیگر برای کاشت درخت به، استفاده از روش قلمه‌زدن است. به این صورت که می‌ توان از دو نوع قلمه چوبی و قلمه نیمه‌چوبی استفاده کرد. قلمه‌ها باید بدون برگ باشند و زمان گرفتن قلمه چوبی در آواخر پاییز و اوایل زمستان است و زمان گرفتن قلمه نیمه‌چوبی، از اواخر تابستان تا اوایل پاییز است.

در هنگام گرفتن قلمه باید دقت کنید که از زیر گره‌ای که روی ساقه است، برش بزنید و در انتهای قلمه می‌ توانید قسمتی از پوست را جدا کنید که سرعت ریشه‌زایی افزایش یابد. قلمه‌ها را در گلدانی که دو قسمت شن و یک قسمت خاک برگ دارد کاشته و باید همیشه سطح خاک رطوبت داشته باشد.

همچنین می‌ توانید از هورمون‌های ریشه‌ زایی قبل کشت نیز استفاده کنید و روی گلدان قلمه را جهت حفظ رطوبت با نایلون بپوشانید. گلدان حاوی قلمه را می‌بایست دور از نور مستقیم خورشید به مدت 2 تا 3 ماه نگهداری کرد تا قلمه‌ها ریشه دار شده و آماده کاشت در باغ و باغچه شوند.

کاشت درخت به از طریق پیوند زدن:
پیوند زدن؛ پیوند نیز روش دیگری است که برای داشتن یک درخت به استفاده می‌شود. نیاز به یک گیاه پایه و پیوند گرفته شده از یک درخت به است که دارای شرایط و میوه مناسب و با کیفیت باشد. با استفاده از روش‌های انجام پیوند، محل برش ساقه پیوندی را آماده کرده و بر روی پایه مورد نظر قرار می‌دهیم.

قطر پیوند و پایه باید یکسان بوده و با ایجاد برش‌هایی هر دو کاملاً یکدیگر را پوشانده و روی هم قرار بگیرند. روش‌های پیوند زدن مختلفی را می‌ توان به کار بست، به عنوان مثال از یک درخت بالغ با قدرت باروری بالا می‌ توان با روش پیوند زبانه‌ای، پیوندی را روی پایه مورد نظر قرار داد. به عنوان مثال، پایه زالزالک یکی از پایه‌های مناسب برای پیوند درخت به است.

خواباندن؛ در اینجا نیز مانند استفاده از طریق خواباندن در گیاهان دیگر، می‌ توان قسمتی از یکی از شاخه‌های بلند را در حالیکه به درخت وصل است، زیر خاک قرار داد. در این وضعیت شاخه خوابانده شده در مجاورت با رطوبت خاک ریشه می‌زند و بعد از اینکه از ریشه زدن آن شاخه مطمئن شدیم، شاخه را از درخت اصلی جدا می‌کنیم.

فاصله‌ی کاشت درخت به:
درخت به، مانند بسیاری از درختان میوه دیگر نیاز به نور خورشید دارد و همچنین ریشه آن باید فضای کافی برای گسترش در زیر خاک را داشته باشد، لذا رعایت فاصله کاشت به بسیار اهمیت دارد. بهتر است بین هر ردیف از درختان، حدود 5 یا 6 متر فاصله در نظر گرفته شود و در هر ردیف نیز حدود 3 متر بین دو درخت فاصله باشد.

حفظ فاصله به سلامت درختان و ریشه‌ دوانی آن‌ها و برخورداری‌ شان از مواد مورد نیاز که از خاک تأمین می‌گردد، کمک می‌کند. بهتر در هنگام کاشت از کود پوسیده دامی در داخل گودالی که نهال به در آن کاشته می‌شود، استفاده گردد.

فصل مناسب کاشت به:
نهال به را در هر زمانی از فصل رویش می‌ توان کاشت، اما بهترین زمان در فصل بهار بعد از سپری شدن سرمای زمستان است. درخت به در برابر سرما مقاومت کمتری دارد به این جهت بعد از سرمای زمستان، در حالی که هنوز گیاه خواب است کاشته شود. بهتر است کاشت نهال به در زمانی انجام شود که هوا خشک و گرم نیوده و در عین حال وزش باد زیاد و یا سرمای بهاری نیز وجود نداشته باشد.

پرورش درخت به در باغچه:
نهال به، به‌ عنوان یک درخت مثمر و دارای میوه، گزینه مناسبی برای کاشت در باغچه است. علاوه‌بر تأثیرات مثبت روانی که کاشت درخت برای ما به همراه دارد، این درخت زیبا با میوه‌های طلایی رنگ و خواص فوق‌العاده با ارزش و زیاد خود از یک طرف و متوسط بودن قد و قامت خود از جهت رشد این امکان را ایجاد می‌کند که در باغچه کاشت شود.

البته باید شرایط نگهداری آن؛ من جمله نیاز نوری و سرمایی درخت را در نظر گرفت. درخت به روزانه بین 6 تا 10 ساعت نور خورشید نیاز دارد و در مناطقی با دمای زیر 45 درجه در فصل گرم و دمای بالای 5- درجه در فصل سرد رشد مناسبی خواهد داشت.

خاک مناسب و مراقبت‌های لازم برای رشد درخت به:
درختان به؛ ممکن است توانایی این را داشته باشد که در خاک‌های مختلف رشد کند، اما مهم است که با استفاده از خاک مناسب و رعایت نکات لازم جهت رشد مناسب آن، باروری و سلامت و عمر مفید این درخت را افزایش دهیم. به همین دلیل خاک مناسب این درخت؛ خاکی با درجه PH 7 تا 5/6 بوده و درخت به در خاک‌های عمیق و لومی بهترین عملکرد را خواهد داشت و خاک این درخت نباید سنگین باشد. خاک‌های با زهکشی ضعیف، مناسب رشد نهال یا درخت به نیستند.

هنگام کاشت باید عمق حفره و عرض حفره کاشت مناسب باشد؛ قطر حفره باید دو برابر قطر گلدان نهال باشد و از کود حیوانی پوسیده، پیت‌ماس و کمپوست در داخل حفره می‌ توانیم استفاده کنیم و تا یک سوم گودال را پر کرده و سپس نهال را در آن قرار دهیم. در این صورت سال اول، نهال نیاز به کوددهی نخواهد داشت.

نحوه آبیاری نهال به:
درخت به اصولاً خیلی نسبت به خشکی و دمای بالا مقاوم نیست، بنابراین نباید دچار کم‌آبی شود؛ چرا که میوه‌های آن کوچک خواهد ماند و رشد مناسب نخواهد داشت. از طرفی دیگر ریشه‌های بسیار عمیق نیز ندارد، در نتیجه هفته‌ای 2 بار آبیاری نیاز آبی آن را برطرف خواهد کرد و از نظر آبیاری درخت به، نیاز آبیاری متوسط دارد.

طریقه ی کوددهی و نوع کود مناسب:
اگر به ترتیبی که گفته شد نهال به، کاشته شود، در سال اول نیاز کوددهی نخواهد داشت. در سال‌های بعد 2 بار کوددهی مناسب است که می‌ توان در اواخر زمستان تا اواخر بهار انجام داد. از شروع تابستان، عدم توجه به زمان مناسب کوددهی و کوددهی بیش از نیاز، منجر به برهم ریختن نیاز خوابی گیاه شده و همچنین باعث ریزش زودرس میوه‌ها و ابتلا به بیماری آتشک و سوختگی برگ‌ها گردد.

مهم ترین بیماری و آفات درخت به:
درخت به نیز مانند دیگر درختان آفات مختلفی دارد که توجه به رفع نیازهای درخت و نگهداری صحیح از آن و آبیاری، کوددهی و هرس به موقع از ابتلا به آفات جلوگیری می‌کند.

از آفات درخت به می‌ توان موارد زیر را نام برد؛

آتشک؛ سوختگی برگ‌ های درخت و دفع آن با سموم شیمیایی
شته؛ آفتی مرسوم که به تمامی درختان میوه حمله می‌کند و با سم شیمیایی از بین می‌رود
بیماری زنگ؛ لکه‌ های نارنجی روی میوه‌ ها و برگ‌ ها که نوعی قارچ است و با قارچ‌ کش از بین می‌رود
سرخرطومی؛ این سوسک با تخم گذاری خودرو تولید لارو هایی که از برگ درختان تغذیه می‌کنند، آسیب رسانده که با سموم تماسی می‌ توان لاروهای آن و دیگر حشرات را از بین برد.
لکه قارچی؛ لکه‌ هایی سفید رنگ که در اثر رطوبت بالا بر روی برگ‌ها ظاهر می‌شوند و دیگر گیاهان را نیز مبتلا می‌کنند.

انواع هرس و هرس درخت به:
در هرس گیاهان و درختان انواع مختلف هرس ریشه، هرس شاخه و هرس میوه و برگ‌های مختلف انجام می‌شود. در هرس شاخه‌های یک درخت انواع هرس‌های زیر برشمرده می‌شود:

هرس جامی
هرس هرمی
هرس شلجمی
هرس کوردون
آنچه مسلم است، هرس به سلامت، طول عمر و قدرت رشد و باروری درخت کمک می‌کند و باعث از بین رفتن شاخه‌های زاید و دفع آفات و بیماری‌ها می‌گردد. البته درخت به، در سال‌های ابتدایی نیاز چندانی به هرس نداشته و در سال‌های دیگر نیز صرف جدا کردن شاخه‌های شکسته و مرده نیاز به هرس برطرف می‌شود. البته در مواردی که شاخه‌ها در هم تنیده می‌شوند و برداشت میوه‌ها را سخت می‌کنند، یا میوه‌ها ریز می‌شوند، می‌ توان برخی شاخه‌های اضافی را هرس کرد.

انواع به و درخت به:
میوه به نیز مانند بسیاری از انواع میوه، گونه‌های مختلفی دارد؛ از این میان می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد؛

به اصفهان؛ شکل بیضی دارد و از انواع پربار است، از سال دوم به بار می‌نشیند و نسبتاً به کم‌آبی و سرما نسبتاً مقاومت دارد.
به آذربایجان؛ این نوع نیز از گونه‌های پربار است و طعمی ترش و آبدار دارد. شکل این به، گرد است. برای کاشت در مناطق سردتر مناسب است و مقاومت خوبی در برابر سرما و خشکی دارد.
به شاهرود؛ این گونه طعم شیرین‌ تر و کم‌ آب‌ تر دارد و نسبت به گونه‌ های قبلی کوچکتر است.
به آناناسی؛ این گونه شکلی کشیده‌تر و رنگ سبز دارد و شبیه به گلابی بوده و خاستگاه آن منطقه بالکان است.
درخت به آمریکایی؛ این گونه همانطور که از نامش پیداست خاستگاهش آمریکا بوده و گونه‌ای اصلاح نژاد شده است. شکل گردی داشته و گونه‌ای بسیار پربار است.
به لیمو؛ این نوع دارای عطر خاصی است که بسیار معطر بوده و از برگ‌های آن به‌ عنوان دمنوش استفاده می‌شود و امکان پرورش در گلدان را نیز دارد.
به ایتالیایی؛ خاستگاه این به ایتالیا بوده، میوه آن درشت، سنگین و پربار است.
به قرمز؛ این نوع به با رنگ قرمز خود متمایز است. خاستگاه آن ایتالیا بوده و مقاومت خوبی نسبت به خشکی داشته و صرفه اقتصادی دارد.

خواص میوه به:
میوه به یکی از میوه‌ های قدیمی و باستانی بوده و به خاطر رایحه دلپذیر خود طرفداران بسیاری دارد. البته خواص و فواید زیادی نیز دارد. این میوه دارای آنتی‌اکسیدان‌های کاتچین و اپی‌کاتچین است که نوعی پلی‌فنول به حساب می‌آیند و باعث رفع عفونت، التهاب در بدن شده و خواص ضد باکتریایی و ضد میکروبی قوی دارند.

همچنین خواص میوه به دارای ویتامین‌ها و املاح زیادی است که به علت دارا بودن مقادیر زیاد ویتامین ‌C در کنار آنتی‌اکسیدان‌ها؛ باعث افزایش قدرت سیستم ایمنی بدن و سلامت قلب و مجاری تنفسی و همچنین پوست شده و به رفع مشکلات دستگاه گوارش و التهابات آن کمک می‌کند. میوه به در کاهش چربی خون، فشار خون و قند خون مؤثر بوده و بدین ترتیب باعث حفظ سلامت قلب و عروق و کبد می‌شود.

کلام آخر در رابطه با کاشت درخت به:
میوه به از دیرباز مورد توجه بوده و علاوه‌بر خواص درمانی خود، به دلیل طعم و رایحه دلپذیرش مورد توجه و استفاده در آشپزی، شیرینی‌پزی و تهیه مربا و دسر بوده است. این میوه که بومی‌کشورمان، ایران است، گزینه مناسبی برای کاشت در کشور ما بوده و طرفداران زیادی دارد.