گلیم بافی، هنر زنان عشایر (3)

دفتین

برای استحکام بخشیدن به درگیری الیاف تار و پود گلیم،معمولا از وسیله ای به نام دفه یا دفتین استفاده می شود.بافنده بعد از گذراندن هر پود افقی از لابه لای تارهای عمودی و با کمک آن ،ضرباتی بر قسمت بافته شده وارد می آورد تا درگیری تار و پود و در واقه دعمل بافت صورت گیرد.جنس دفتینهای مصرفی از آهن است و از نعداد 7 تا 10 تیغه آهنی نازک به عرض 2 و طول تقریبی 14 سانتیمتر تشکیل می شود.

قیچی

قیچی گلیم بافی از نظر ساختمان و طرز کار کاملا شبیه قیچیهای قالیبافی و از دو تیغه تشکیل شده است که به وسیله پرچ یا پیچ به یکدیگر متصلند و حول نقطه اتصال باز و بسته می شوند.

نقشه

در بافت گلیم،استفاده از نقشه چندان مرسوم نیست؛زیرا نقوش گلیمهای دستباف،معمولا متاثر از ذهنیات بافندگان عشایری است که از گذشتگان به ارث برده اند؛و تنها تغییران مختصری کرده اند.با وجود این،از آن جا که در سالهای اخیر گلیم بافی به بسیاری از مناطق شهری راه یافته و در برخی شهرها بصورت حرفه ای اصلی درآمده است.استفاده از نقشه نیز کم و بیش رایج شده است.نقشه های گلیم شبیه به نقشه های رایج در قالیبافی است و از کاغذهای شطرنجی تشکیل شده است که در آنها حدفاصل دو خط عمودی،بیانگر یک تار،و حد فاصل دو خط افقی نشان دهنده یک پود است.