طرح حکمرانی روستایی_برنامه (تکام(23))

نظام امور زنان و خانواده روستایی و عشایر

در حال حاضر حدود 20 میلیون نفر روستایی و تقریبا یک میلیون نفر عشایر در کشور وجود دارد که حدود 10 میلیون نفر آن مربوط به زنان روستایی و عشایری است که طبق آمارهای موجود نقش قابل توجهی در فعالیتهای مربوط به امور دام و طیور،زراعت و باغبانی و فرآوری محصولات کشاورزی دارند.توجه به فعالیت زنان روستایی موجب تحکیم پایه های خانواده، اشتغال و امنیت غذایی کشور،حفظ محیط زیست و جلوگیری از مهاجرت و پایداری روستاها است،اما آنچنان که باید از این ظرفیت در اقتصاد روستا استفاده نشده است. از این رو به منظور توانمندسازی بانوان روستایی لازم است همکاری های مشترک بین دستگاه های حاکمیتی از طریق عقد تفاهم نامه و قرار داد و تجمیع امکانات و منابع اعتباری در قالب طرحهای مختلف در 3 حوزه ذیل به عمل آید.

1_آموزش

با توجه به نقش محوری زنان روستایی و عشایری در پایداری روستا و پرورش فرزندان،ارتقا سطح معلومات و مهارت آنان در دو حوزه ذیل امری لازم و ضروری است.

الف)آموزش تسهیلگر زن

ایفای مطلوب نقش تسهیلگری،مستلزم ارائه آموزش های متعدد و متنوع فنی و مهارتی بر اساس نیاز تسهیلگران می باشد.از این رو آموزش حداقل 200 نفر تسهیل گر زن در هر استان ( جمعا 6000 نفر) در کشور تا پایان سال 1402،به منظور جلب مشارکت افراد،اعتماد سازی،تهیه نقشه اجتماعی روستا و شناسایی پتانسیل های اقتصادی روستا با مشارکت زنان امری لازم است.

معیار سنجش این حوزه افزایش دوره ها و کارگاه های آموزشی تسهیلگری و افزایش تعدادتسهیلگران زن در روستا است.

معیار ارزیابی تعداد تسهیلگر آموزش دیده و دارای گواهی صلاحیت تسهیلگری زن در استان می باشد.

ب) آموزش مهارتهای زندگی

زنان روستایی و عشایری پرورش دهندگان نسلهای مولد آینده هستند و حال آن که فرصتهای موجود برای آموزش رسمی و فنی آنها و به ویژه دختران بسیار محدود است. از طرفی فاصله گرفتن از ارزشهای دینی ،تغییرات اجتماعی در کارکرد خانواده و تغییر نقش و جایگاه زنان ناشی از ترویج الگوهای نامناسب خانواده در رسانه ها و فضای مجازی، موجب بروز مشکلاتی در حوزه خانواده گردیده است.فلذا توسعه آگاهیها و مهارتهای زنان و مردان در همه گروهها سنی با رویکرد جامع تشکیل،تحکیم و تعالی خانواده و اصلاح مولفه های فرهنگ عمومی موثر بر نهاد خانواده باید در دستور کار قرار گیرد.

معیار سنجش این حوزه شامل کاهش آمار طلاق،افزایش تعداد ازدواجهای موفق و افزایش تعداد سمن های خانواده محور می باشد.

2_بهداشت

ضعف دسترسی به امکانات بهداشتی،عدم تمکن مالی و فقدان پوشش بیمه ای فراگیر باعث بروز مشکلات جدی برای زنان روستایی و عشایر است.در حالی که آنها به دلیل فعالیتهای سخت روزانه خود در بخش های کشاورزی،قالی بافی و دامپروری،سبک زندگی، فقر و … زودتر از سایر اقشار فرسوده می شوند.لذا تقویت صندوق بیمه اجتماعی روستایی به منظور بیمه زنان ساکن مناطق روستایی و عشایری،صفر شدن تعرفه زایمان زنان روستایی در مراکز درمانی به منظور کاهش مرگ و میر مادران،ارائه تجهیزات پزشکی،آموزش و تربیت بهورز زن جهت رفع نیازهای اولیه بهداشتی از طریق برگزاری دوره های آموزشی کمک های اولیهو خدمات بهداشتی و سلامتی در مناطق مختلف روستایی در سطوح مقدماتی،متوسطه و پیشرفته و انجام طرحهای غربالگری به منظور تشخیص به موقع بیماریهای شایع زنان باید در دستور اقدام قرار گیرد.لازم است اقدامات لازم در قالب طرح،پروژه،برنامه عملیاتی استانی و برش شهرستانی سال 1402 به عمل آید.

معیار سنجش این حوزه شامل گسترش پوشش بیمه ای و تعداد زنان روستایی بیمه شده،کاهش آمار مرگ و میر مادران باردار،کاهش تعداد مبتلایان به بیماریهای شایع،افزایش تعداد بهورزان مستقر در روستاها و افزایش دوره های آموزشی می باشد.

3_اشتغال و کارآفرینی

علیرغم اینکه زنان نیمی از جمعیت روستایی کشور را تشکیل می دهند،ولی به لحاظ مولفه های اقتصادیدر وضعیت مطلوبی قرار ندارند و از ظرفیت آنان و تشکل های زنان روستایی در حوزه فضای کسب و کار و اشتغال روستایی،استفاده لازم صورت نگرفته است.لذا به منظور توانمندسازی زنان روستایی،تاسیس کانونهای مردمی توانمندسازی و کارآفرینی،توجه ویژه به ایجاد زنجیره تولید،ارزش و فروش مناسب محصولات تولیدی در بازارهای داخلی و خارجی و توجه ویژه به اقتصاد دانش بنیان،صدور مجوز های لازم برای فعالیت در بخش های فوق ،اعطای تسهیلات لازم از طریق بانک ها،خیریه ها،صندوق های خرد روستایی و سایر نهادهای مردمی،توجه به جایگاه حقوقی تعاونی های روستایی و تقویت و حمایت از آنها،ساماندهی مشاغل خانگی زنان و حمایت از توسعه کمی و کیفی آنها از اقدامات لازم می باشد که باید از طریق عقد تفاهم نامه و قرارداد لازم الاجرا و همکاری بین دستگاههای متولی در تجمیع امکانات و منابع اعتباری تحقق یابد.لازم است اقدامات در قالب طرح،پروژه،برنامه عملیاتی استانی و برش شهرستانی در سال 1402 به عمل آید.

معیار سنجش این حوزه شامل میزان افزایش تعداد طرحهای اشتغال زایی،میزان افزایش تعداد زنان و دختران شاغل روستایی،میزان افزایش تعدادتسهیلات پرداختی به زنان،میزان افزایش تعداد تعاونی های ویژه بانوان ،افزایش تعداد صندوقهای خرد روستایی برای حمایت از اشتغال زنان روستایی می باشد.

ادامه دارد…