کاربردهای مختلف گندم (5)

اعتقادات و باورها

گندم،آرد گندم و نان آن از قدیمی ترین و عزیزترین نعمتهای خداوند در نزد اقوام،ملل و همه ادیان و مذاهب می باشد.اکثر اقوام از گندم به عنوان برکت خدا و مایه حیات یاد می کنند.

پیشینیان معتقد بودند که بسیاری از خدایان،چند هزارسال پیش به گندم توجه خاصی داشته و حتی خدایان گندم و جو وجود داشتند.به رغم آنان،خدایان مصری،بابلی،سومری،یونانی،هندی و چینی هر کدام به نحوی موجد و حافظ گندم بودند و به کاشت،داشت و برداشت آن توجه خاصی داشتند.

مصریان قدیم ایسیس و یونانیان باستان دیمیتر را خدایانی می دانستند که گندم را آفریده اند.

مصریان قدیم،گندم را به الهه حاصلخیزی نسبت داده اند.مصریان در سالهای قبل از میلاد مسیح،طرز تهیه 50 نوع نان را می دانستند که الواح مصوری از آنها به یادگار مانده است.(بهنیا،سال 1382).

رومیان گندم را به الهه زراعت نسبت داده اند و در مراسم مذهبی خاصی،خوشه های گندم را به خدایان خود هدیه می دادند.

چینیان،گندم را هدیه ای از بهشت می دانند،در ادبیات سامی بابلی،آثاری از نان و نان پزی وجود دارد.

در نزد چینیان و برخی از دیگر از ساکنان آسیای شرقی،گندم جزء یکی از پنج دانه مقدس به شمار می رود.از نظر آنان،دانه های مقدس شامل برنج،گندم،جو،ارزن و سویا می باشند.

از قدیم الایام همواره گندم آرد و نان در اعتقاد و باورهای بومی و فرهنگ ایرانیان از جایگاه،منزلت و قداست خاصی برخوردار بوده است.ایرانیان در بیشتر اعیاد و مراسم مذهبی،نان گندم را به عنوان نشانه ای از برکت الهی در سفره های خود قرار می دهند.

ایرانیان به گندم و نان قسم می خورند و بی احترامی به آن را گناهی بزرگ می دانند.اغلب ایرانیان اگر تکه نانی را در مسیر خود میبینند با احترام آن را برداشته،می بوسند و در شکاف دیوار می گذارند یا آن را در داخل نهر آبی رها کرده تا مبادا حرمت و قداست آن شکسته شود.

بسیاری از خانواده های ایرانی به نان کمک سوگند یاد می کنند و به پدر و یا سرپرست خانواده،نان آور و به اهل منزل نان خور می گویند.