روستای کریم آباد

روستای کریم آباد

روستای کریم آباد در فاصله 5 کیلوتری رشتخوار و210 کیلوتری مشهد قرار دارد.این روستا در میانه جاده تربت حیدریه به خواف قرار دارد،بازگشت 28 خانواده ای که مهاجرت کرده و در حاشیه شهر مشهد یا در تربت حیدریه ساکن شده بودند،نشان از حال خوب روستا دارد.

روزهای انتخابات است و همه دغدغه این را دارند که چه کسی اور اجرایی کشور را به عهده می گیرد.در مرتبه بعدی افراد به دنبال انتخابات شورای شهرستان هستند و می خواهند اداره آن به دست افراد توانمند بیفتد.اما در این هیاهو از روستاها هیچ خبری نمی رسد!در هیچ رسانه ای از انتخابات شورای روستا سخنی نیست.روستا و شورای روستا قطعه نخست پازل انتخاب است که می تواند با شیوه درست به پله اول پیشرفت کشور تبدیل شود.اتفاقی که در کریم آباد رشتخوار رخ داد و با حضور دهیار دغدغه مند و آگاه در راس امور،روستا در مسیر پیشرفت قرار گرفت.

روستایی که رو به نابودی می رفت،اکنون با بازگشت 28 خانواده جان دوباره گرفته و در کشور شناخته شده است.حسن غلامی کریم آباد کسی است که پس از بازگشتش به روستا اتفاقات خوب را برای آن رقم زد.او در سال های 90 و 93 دهیار نمونه کشور شده و در جشمواره های روستایی مختلف رتبه های زیادی را نصیب روستای کریم آباد کرده است.

روستای کریم آباد در فاصله 5 کیلومتری رشتخوار و 210دکیلومتری مشهد قرار دارد.این روستا در میانه جاده تربت حیدریه به خواف جا خوش کرده است.

آغاز مهاجرت به شهر

سال 1376 قنات کریم آباد خشک شد و مهاجرت از روستا به شهر آن را به سوی خالی شدن از سکنه پیش برد.آن زمان غلامی جوان به مشهد مهاجرت کرد و با چند نفر از دوستانش در حاشیه شهر ساکن شد.حاشیه ای که خودش مملو از حاشیه بود.خانه شان حاشیه کال بود.یک جوان روستایی که خبری ا اعتیاد در روستایش نبوده است،باید هر روز دست رد به سینه معتادانی می زد که از مستاجر قبلی خانه مواد می خریده اند.تا 2 ماه کارشان همین بود که مشتریان خماری را که حال طبیعی نداشتند،از دم در برگردانند.ترس و اضطراب هدیه اول مشهد به آن ها بود.گاهی دیدن آسیب های شهر برایشان این واهمه را داشت که با رفت و آمد به زادگاهشان این معضلات را به روستا منتقل کنند.

آن ها با اینکه از کریم آباد فاصله داشتند،با آن زندگی می کردند.دغدغه هایشان به یک نشریه تبدیل شد که با هزینه شخصی به نام کوهیک (کوهی در نزدیکی روستا)چاپ می شد و وقتی به روستا بازگشتند،آن را در میان اهالی توزیع می کردند.بچه های کریم آباد هر کجای شهر که ساکن بودند،جمعه ها گردهمایی داشتند و حتی تیم فوتبال کریم آباد را در مشهد به راه انداختند.در کنارش موضوعات روی زمین مانده روستا سر از نشریه در می آورد و بچه های روستا مسئولان وقت را نقد می کردند تا شاید روستایشان را از نابودی نجات بدهند.تعلق خاطری که به روستا داشتند،آخر کار خودش را کرد و آن ها را به کریم آباد بازگرداند.

اولین نفری که به روستا برگشت

سال بازگشت 1385 بود.(اولین نفری بودم که از روستا رفت و اولین نفری هم بودم که به روستا بازگشت).او به قصد بهبود اوضاع به روستا بازگشت،اما هر طرحی را سر می انداخت،به دهیاری و شورای روستا ختم می شد.غلامی با نام باشگاه کشاورزان جوان در روستا فعالیتش را همراه با دوستانش آغاز کرد تا نخستین گام های پیشرفت در روستا را بردارد و ظرفیت های آن را به مردم بشناساند.یک سال طول کشید تا باشگاه در روستا راه بیفتد.40 نفر از اهالی روستا دور هم نشستند تا برای ان تصمیم بگیرند.هرکسی در روستا هنری داشت یا در پیشه ای سرآمد بود،به باشگاه دعوت کردند تا در امور روستا مشارکت کنند.(همیشه می گویم هر که در روستا رشد کرده،روستا برایش هزینه کرده است.از شیشه ای که در مدرسه شکسته تا درختی که پوستش را کنده است.حالا نوبت ماست که دینمان را به روستا ادا کنیم.

دهیاری که نوآور است

شورای روستا که دغدغه جوانانش را دید،غلامی را دهیار روستا کرد و این مسئولیت تا کنون بر دوش او مانده است.غلامی از زمانی که سمت دهیاری را پذیرفته است،برای ارتقاء روستا و تحقق ظرفیتهای پنهان تلاش می کند،تا جایی که نقش یک دهیار خوب و بومی آشکار می شود؛مسئله ای که در روستاها از آن غفلت شده است.او می گوید:(متاسفانه نگاه قوم و قبیله ای در روستاها و شوراها حاکم است و کسانی که اقوام بیشتری دارند،رای می آورند و اراده ای برای کار و ایجاد تحول در روستا ندارند).

روزی به نام کریم آباد

شورا و دهیار همه تلاششان را برای بهبود وضعیت روستا می کنند.آن ها روز دوم فروردین هر سال را به اسم روستا نام نهاده اند تا یک روز به نام کریم آباد گرد هم جمع شوند.در روز روستا از اهالی می خواهند که هر کس از خودش بپرسد من چه کاری می توانم برای آبادانی (کریم آباد)انجام بدهم.این فراخوان به تشکیل چهار پنج کارگروه انجامیده است.برای روستا حساب بانکی باز شد تا کسانی که تمکن مالی دارند،وجوهی را به آن واریز کنند.در کنارش از کشاورزان و دامداران هم برای نوشتن سند توسعه روستا کمک گرفتند. در سال دوم در روز روستا از چوپانان تجلیل کردند.غلامی می گوید:رسم است از دانشگاهیان تجلیل می شود.کسی از چوپان روستا که زحمت می کشد و دیده نمی شود،تقدیر نمی کند.ما در روز روستا از چوپانان تقدیر کردیم.همین اتفاق برای اهالی روستا انگیزه ایجاد کرد.

آن ها بعد به سراغ فرزندان روستا رفتند.نهال کاشتند و به نام آن ها سند زدند و تحویل دادند.دانش آموزی که پیش از این نهال را می کند،دیگر خودش مراقب بود.گاهی کودک سند درخت را قاب می گرفت و به دیوار خانه می زد.حکم همیار روستا راهی برای مشارکت نوجوانان است تا آن ها هم از فضای همیاری در روستا دور نباشند.وقتی مبنای کار مشارکت باشد،می بینی 40 نفر دهیار داری که از تو دل سوزتر هستند،اتفاقات خوب را از درون روستا رقم می زند.

بومی ها برای بومی ها

سند توسعه روستای کریم آباد از آن اتفاقاتی است که نباید به سادگی از کنارش گذشت.سندی که با شعار (کوچک زیباست)تدوین شده است.کشور کوچک من نام دیگر روستای کریم آباد در میان اهالی است.سند توسعه با این نگاه شکل گرفته است ک نباید از تران برای روستا تصمیم گرفت شود.(کسی که با روستا،فرهنگ،ظرفیت ها و کاستی های آن آشنا نیست،چطور می خواد بگوید چه چیزی برای روستا بهتر است؟)

آن ا به سراغ بومی ها رفتند و از آن ها می پرسیدند که نیازشان چیست و بر اساس آن سند توسعه بیست ساله روستا را در سال 1391 تدوین و برای تحقق اهداف آن تلاش کردند.اتفاقی که نیکو که کریم آباد را در کشور مطرح کرد.احداث خانه ورزش،خانه عالم و بسیاری از اتفاقات خوبی که در روستا افتاده،حاصل پیگیری اهداف تعریف شده در سند است.ایده سند توسعه روستا با تلاش بنیاد علوی در 50 روستای رشتخوار در حال گسترش است و غلامی می گوید:ما مسیر رسیدن به سند را برای روستاها تسهیل می کنیم.این اتفاق باید در هر روستا توسط بومی های آن رخ دهد.

30 هکتار را به 130 هکتار رساندیم

مدیریت منابع آبی روستای کریم آباد از گام های اساسی در حفظ روستا و گسترش آن در این سال هاست.غلامی می گوید:سال اولی که کار روستا را شروع کردیم،کشاورزی سنتی و غرقابی بود،در حالی که ما فقط یک قنات آب داریم که اکنون به چاه تبدیل شده است.ما کشاورزی را به زیر پای روستا بردیم و تجمیع کردیم.در یک سوی روستا فقط پسته و زعفران کاشته می شود؛2 محصول کم آب و راهبردی.

ساخت استخرهای ذخیره آب از موضوع های مهمی است که برای مدیریت منابع آبی در این روستا اتفاق افتاده است.دهیار روستا می گوید:با همکاری مردم 11 استخر ساختیم که در تابستان آب لازم را برای کشاورزان و دامداری تامین می کنند و با همین شگرد 30 هکتار زمین زیر کشت را به 130 هکتار رساندیم.

دهیار کریم آباد به موضوع اشتغال روستایی،کشت گیاهان دارویی و اصلاح نژاد دام ها نیز وارد شده است و با همکاری بنیاد علوی در شهرستان رشتخوار حدود 150 هکتار را زیر کشت گیاهان دارویی برده اند.

مهاجرتی که معکوس شد!

بازگشت 28 خانواده ای که مهاجرت کرده و در حاشیه شهر مشهد مشهد یا در تربت حیدریه ساکن شده بودند،نشان از حال خوب روستا دارد.غلامی می گوید:جوان های روستای کریم آباد اکنون اقبال بیشتری برای سکونت در اینجا دارند.اکنون 3 عضو شورای روستا از مهاجرانی هستند که به روستا بازگشته اند.نانوای روستا که از شهر بازگشته 3 نفر ناشنوا را مشغول به کار کرده و این شغل را به دیگر اهالی هم آموزش داده است تا اکنون در 8 نانوایی شهرستان رشتخوار یک کریم آبادی مشغول به کار باشد.هویت روستایی از دیگر مسائلی است که غلامی برای آن تلاش می کند: هویت روستا باید برگردد.حجم زباله روستا با شهر مقایسه شدنی نیست.امنیت روستا بی نظیر است.ما طلاق نداریم.در این چند موضوع ما از تهران هم جلوتریم.در حالی که نگاه این است که پیشرفت در سازه ها و ساختمان های بزرگ و خیابان های شلوغ است.