تاریخچه گیاه آلوئه ورا (2)

مقدمه

آلوئه ورا یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی است که از روزگاران قدیم تا امروز مورد استفاده بوده است.

کلمه آلوئه ورا از کلمه عربی آلوهه به معنی (جسم تلخ و درخشان )گرفته شده که علت این نامگذاری تلخ بودن ماده موجود در زیر اپیدرم برگ آن می باشد.

کلمه ورا از کلمه لاتین وروس به معنی حقیقت گرفته شده که نشان دهنده خواص درمانی ارزشمند این گیاه می باشد.

کلمه بابانزیس نیز از کلمه باربادوس گرفته شده و نام جزایری است که در قرن هفدهم میلادی این گیاه در سطوح وسیعی در آنجا کشت می شده است.به اثرات این گیاه در درمان نارسائیهای معده،یبوست،بواسیر،التهاب دهان و لثه،آفتاب سوختگیها و خارش های پوستی اشاره شده است.

در آفریقا ژل برخی از گونه های آلوئه را به مواد مسموم کننده آلوده می کردند و از آن برای کشتن برخی حیوانات مزاحم مانند کفتارها استفاده می کردند.آلوئه ورا در طب سنتی 5 هزار ساله هند نیز از اهمیت خاصی برخوردار است.

تمدن های یونانی،رومی،آفریقایی،مایایی،سرخپوستان امریکایی و چینی،آلوئه ورا را گرامی می داشته اند.اعراب پس از فتح اسپانیا در قرن ششم میلادی این گیاه را از آنجا به آسیا آورده و کشت کردند.برخی اقوام مسلمان به آلوئه ورا اعتقاد ویژه ای دارند،به طوری که در برخی کشورهای مسلمان نشین این گیاه را روی قبرهای مردگان خود می کارند و یا در بازگشت از سفر حج برگهای آن را بر سر در خانه هایشان آویزان می کنند.تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد ژل موجود در برگهای آلوئه ورا خاصیت دارویی دارد.

امروزه از موارد موثری برگهای این گیاه برای معالجه ی زخم ها،سوختگی ها،حساسیت های پوستی و همچنین برای درمان بواسیر استفاده می شود.مواد موثره ی آلوئه ورا در دستگاه گوارش به عمل جذب مواد غذایی کمک کرده و در بهبود فعالیت کلیه ها نیز موثر است.

از ژل این گیاه برای معالجه سوختگی های از نوع درجه سوم حاصل از اشعه ایکس استفاده می شود.تحقیقات اخیر نشان می دهند که ژل موجود در برگ آلوئه ورا نقش مهمی در درمان سوختگی های حاصل از تشعشعات اتمی دارد.