گردشگری روستایی (9)

گردشگری و اسلام

تعالیم حیات بخش اسلامی به دفعات مسلمانان را به دیدن سرزمین های مختلف و مراودات فرهنگی تشویق نموده است،در همین راستا بستر جغرافیایی مناسب جهان اسلام می تواند راهگشای رهیافت های نوینی در عرصه ارتباطات مسلمانان عام گردد.رواج گردشگری بر اساس تسهیل رفت و آمد بین کشورهای اسلامی هدف والایی است و توجه به ویژگی های محیطی و جغرافیایی جوامع اسلامی می تواند انواع جدیدی از گردشگری را به وجود آورد.

هر چند اکنون در قالب های سنتی مورد توجه است اما به صورت برنامه ریزی شده و مدرن می تواند مورد توجه کارشناسان قرار گیرد.دین مبین اسلام در قرآن و در سنت به دفعات به بعد تبادل فرهنگی و تعامل صلح آمیز ناشی از سفر اشاره فرموده است.در بیش از بیست آیه ی شریفه ی ريالرآن مجید سیر و سفر مورد سفارش قرار گرفته و به صیغه امر آمده است.

به طور مثال نماز مسافر هم مشمول تخفیف قرار گرفته و شکسته است.همچنین از تکلیف واجب روزه نیز معاف شده است.حضرت علی (ع)پیشوای شیعیان اسلام برای گردشگری 5 خصوصیت را ذکر فرموده اند که از آن جمله می توان به افزایش علم و آگاهی گردشگر و به سبب دیدار از واهی_ها و سرزمین های گوناگون و آشنایی با دانشمندان و اندیشمندان مختلف اشاره کرد.

متاسفانه سهم جهان اسلام از منافع حاصل از گردشگری ناچیز است که از این بابت هم در درون خود و هم در عرصه های بین المللی زیان های فراوان مادی و فرهنگی را متحمل شده است.از دیگر جنبه های مثبت جهانگردی تاکید بر تبادل فرهنگ ها و هم زیستی مسالمت آمیز بین ملت هاست.گردشگری ابزاری برای ارائه ارزش های فرهنگی،اسلامی و انسانی به جامعه بشریت است.در واقع گردشگری بستر مناسبی را برای ارزش های انسانی فراهم می آورد و در صورتی که کشورهای مسلمان به ویژه جمهوری اسلامی ایران می توانند از طریق گردشگری بخشی از پیامدهای انقلاب اسلامی را به ملت های جهان که در پی کسب حقایق معنوی و فرهنگی هستند،انتقال دهند.

بنا به آموزه های اسلام و آیات قرآن کریم مسلمانان،کشورهای مسلمان و از همه مهم تر حکومت های اسلامی باید رفتارها و سیاست هایی متفاوت از الگوهای اجرایی و نظری در موضوع گردشگری داشته باشند.

یکی از دلایل روشن این امر آن است که زمانی که دو گروه نگرشی متضاد و دو آئین رفتاری متفاوت داشته باشند،نتیجه ای جزتفاوت در سیاست های اجرایی و نظریه های نظری آن دو متصور نیست مگر آنکه یکی خود را تسلیم دیگری نماید.متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که برخی از دولت های اسلامی نه تنها در پی ایجاد الکوهای دینی و نظریه های الهی جهت رفع نیازهای خود نیستند.بلکه روش ها و مفاهیم سازمان های بین المللی و دولت های غربی را الگو برداری می نمایند.

دین هدیه خداوند است برای سعادت مخلوقش و انسان موجودی است دارای ابعاد گوناگون روحی و جسمی با نیازهای بسیار و خوشبختی او نیز در گرو کمال همه جانبه اوست پس روشن است که دین نیز باید برای تمامی شئونات زندگی انسان اجتماعی برنامه ای مدون و کارا داشته باشد.از طرفی پدیده ای جدید وارد جامعه مسلمانان می شود که اگر با موازین شرعی منافاتی نداشته باشد،قابل پذیرش است.

این امر را اسلامی نمودن پدیده ها می نامند؛اما زمانی جامعه اسلامی احساس نیاز می کند و سعی دارد از میان منابع الهی خود روشی برای پاسخ به آن نیاز پیدا کند.باید بین این دو مقوله تفاوت قائل بود،برای پیشرفت،توسعه و سعادت،این راهکارهای اسلامی هستند که به کار می آیند نه اسلامی نمودن راهکارهای غیر دینی.

در ادامه به برخی از تعاریف گردشگری اسلامی اشاره می کنیم.

ادامه دارد…