گردشگری روستایی (8)

گردشگری،منتفع از میزاث فرهنگی بشیریت و عاملی برای ارتقای آن:

منابع گردشگری متعلق به میراث مشترک بشر است،جوامعی که این منابع در قلمرویشان قرار گرفته قوانین و وظایف خاصی در قبال آن ها دارند.سیاست ها و فعالیت های توریستی باید با احترام به میراث هنری،باستانی و فرهنگی اجرا شود،میراثی که برای رسیدن به نسل های آینده محافظت می گردد.شایسته است برای حفظ و نگهداری آثار تاریخی،زیارتگاه ها و موزه ها همچون محل های تاریخی و باستانی که به طور گسترده مورد بازدید قرار می گیرد،مراقبت ویژه ای اختصاص داده شود.

راه های اجتماعی خصوصی کردن دارایی های فرهنگی و آثار تاریخی می بایست مورد حمایت قرار گیرد.حداقل باید بخشی از منابع مالی بدست آمده از بازدید محل های فرهنگی و آثار تاریخی برای نگهداری،توسعه و پیراستن این میراث صرف شود.فعالیت های توریستی باید به گونه ای برنامه ریزی شوند که به محصولات فرهنگی،سنتی،حرف و فرهنگ مردم اجازه برجای ماندن و شکوفا شدن بدهد،بیش از آنکه باعث زوال و یکدست ساختن آن شود.

گردشگری،فعالیتی سودمند برای کشورها و مردم (گروه های) میزبان:مردم محلی باید به فعالیت های توریستی بپیوندند و در سودهای فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی که تولید می کنند و به خصوص در ایجاد مستقیم و غیر مستقیم مشاغلی که از آن ناشی می شود عادلانه سهیم باشند.سیاست های گردشگری باید به شیوه ای اعمال گردد که استانداردهای زندگی مردم مناطق توریستی را بالا برد و نیازهایشان را برآورده سازد.رویکرد عمرانی و تمهیدی به فعالیت آمد و شد و مسکن توریستی،در حد امکان،باید به ادغام آن ها در اقتصاد محلی و بافت اجتماعی کمک کند،جایی که مهارت ها برابرند،تفوق و برتری باید به نیروی انسانی محلی داده شود.
باید برای مشکلات خاص مناطق ساحلی و محدوده های جزیره ای و نواحی حساس روستایی و کوهستانی که گردشگری اغلب برای رشد آن در برابر رد فعالیت های اقتصادی سنتی یک موقعیت بی نظیر را ترسیم می کند،توجه ویژه ای قائل شد.متخصصین صنعت گردشگری،به خصوص سرمایه گذاران که با مقررات وضع شده توسط مقامات دولتی کنترل می شوند،باید تاثیرگذاری توسعه پروژه هایشان را بر محیز زیست و محیط پیرامونی مورد توجه قرار دهند.

آن ها همچنین باید اخبار مربوط به برنامه های آینده شان و نتایج قابل پیش بینی آن ها را ،با بالاترین میزان شفافیت و عینیت،گزارش دهند.

تعهدات متصدیان در توسعه ی صنعت گردشگری:

متخصصین صنعت گردشگری تا جایی که به آن ها مربوط می شود،باید علاقه خود را،در همکاری با مقامات دولتی،برای ایمنی و امنیت،پیشگیری از سانحه،حفظ سلامت و سلامت غذایی گردشگرانی که به دنبال خدمات هستند،نشان دهند.همچنین (متخصصان)باید وجود سیستم های مناسب بیمه و مساعدت را تضمین کنند،آن ها باید قواعد خبر رسانی معین در مقررات ملی را بپذیرند و برای رعایت مقررات پیمانی شان در رویدادهایی که منجر به ضرر می شود،خسارت قابل ملاحظه ای بپردازند.

همچنین متخصصین گردشگری تا آنجا که به آن ها مربوط می شود،باید به احساس رضایت فرهنگی و روحی گردشگران کمک کنند و در طول سفرهایشان به آن ها اجازه دهند تکالیف مذهبی شان را به جا آورند.مقامات دولتی کشورهای میزبان،در همکاری با افراد ذی صلاح و موسسات آن ها،باید اطمینان دهند که برای بازگرداندن گردشگران هنگام بروز ورشکستگی شرکت سازمان دهنده ی سفر،مکانیزم های لازم وجود دارد.

از طرفی مطبوعات و به خصوص مطبوعات ویژه ی مربوط به مسافرت و سایر رسانه ها که شامل وسایل جدید ارتباطی الکترونیکی می شود،باید اخبار صحیح و معقول را درباره رویدادها و موقعیت هایی که می تواند بر جریان گردشگری اثر بگذارد منتشر کند.همچنین در این ماده ذکر شده است که تکنولوژی های جدید تجاری الکترونیکی و ارتباطی باید برای این هدف،مورد استفاده قرار گیرند و توسعه یابند که این امر برای رسانه ها هم مصداق می یابد.

حقوق صنعت گردشگری:

در این ماده آمده است؛دورنمای بی واسطه و شخصی دسترسی به کشف و برخورداری از منابع کره ی زمین حقی را پایه گذاری می کند که برای همه ی ساکنان جهان به طور مساوی قابل استفاده است.مشارکت گسترده و فزاینده در گردشگری ملی و جهانی،باید به عنوان بهترین ترجمان ممکن استمرار رشد اوقات فراغت محسوب شود و نباید موانع در مسیر آن قرار گیرند.

حقوق جهانی گردشگری باید نتیجه ی طبیعی حق استراحت کردن و فارغ بودن به شمار آید که محدودیت منطقی ساعات کار و تعطیلات دوره ای با حقوق را شامل می شود،بند 24 اعلامیه ی جهانی حقوق بشر و بند 7 د میثاق جهانی،حقوق اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی آن را تضمین می کند.

گردشگری اجتماعی،به ویژه گردشگری اتحادیه ای که دسترسی گسترده به اوقات فراغت،سفر و تعطیلات را آسان می سازد،باید با حمایت مقامات دولتی توسعه یابدباید گردشگری آشناسازی،ویژه جوانان،محصلین،پیران و مردم ناتوان و از کار افتاده تسهیل شود و مورد حمایت قرار گیرد.

تحقق اصول قوانین جهانی نظام اخلاقی برای صنعت گردشگری:

متصدیان خصوصی و دولتی در توسعهی صنعت گردشگری باید در تحقق این اصول همکاری کنند و بر کاربرد موثر آن نظارت داشته باشند.همچنین در این ماده اشاره شده است که با توجه به اصول کلی قوانین بین المللی،متصدیان در توسعه گردشگری باید نقش موسسات بین المللی را مشخص کنند،از جمله این سازمان ها:سازمان گردشگری جهانی است که در نرتبه ی اول قرار می گیرد و سازمان های غیر دولتی که دارای کارایی در زمینه ی حمایت و رشد گردشگری،حفاظت از حقوق بشر،حفظ محیط زیست یا سلامت می باشند،همان متصدیان باید نیتشان را از ارجاع هر اختلاف نظری برای رسیدن به توافق که به کاربرد یا تفسیر قانون جهانی نظام اخلاقی برای گردشگری مربوط می شود به کمیته ی جهانی اخلاق گردشگری،به عنوان مرجع این امر توضیح دهند.

ادامه دارد…