کاربردهای مختلف گندم (4)

گندم،آرد گندم و نان از قدیمی ترین و عزیزترین نعمتهای خداوند در نزد اقوام ملل و همه ادیان و مذاهب می باشد.اکثر اقوام از گندم به عنوان برکت خدا و مایه حیات یاد می کنند.

پیشینیان معتقد بودند که بسیاری از خدایان،چندهزار سال پیش به گندم توجه خاصی داشته و حتی خدایان گندم و جو وجود داشتند.به رغم آنان،خدایان مصری،بابلی،سومری،یونانی،هندی و چینی هر کدام به نحوی موجد و حافظ گندم بودند و به کاشت،داشت و برداشت آن توجه خاصی داشتند.

مصریان قدیم،(ایسیس) و (یونانیان باستان) (دیمیتر) را خدایانی می دانستند که گندم را آفریده اند.

مصریان قدیم،گندم را به الهه حاصلخیزی نسبت داده اند.مصریان در سالهای قبل از میلاد مسیح،طرز تهیه 50 نوع نان را می دانستند که الواح مصوری از آنها به یادگار مانده است.

رومیان گندم را به الهه زراعت نسبت داده اند و در مراسم مذهبی خاصی،خوشه های گندم را به خدایان خود هدیه می دانند.

چینیان،گندم را هدیه ای از بهشت می دانند،در ادبیات سامی و بابلی،آثاری از نان و نان پزی وجود دارد.

در نزد چینیان و برخی از دیگر از ساکنان آسیای شرقی،گندم جزء یکی از پنج دانه مقدس به شمار می رود.از نظرآنان،دانه های مقدس شامل برنج،گندم،جو،ارزن و سویا می باشند.

از قدیم الایام همواره،آرد و نان در اعتقاد و باورهای بومی و فرهنگ ایرانیان از جایگاه،منزلت و قداست خاصی برخوردار بوده است.ایرانیان در بیشتر اعیاد و مراسم مذهبی،نان گندم را به عنوان نشانه ای از برکت الهی در سفره های خود قرار می دهند.

ایرانیان به گندم و نان قسم می خورندو بی احترامی به آنان را گناهی بزرگ می دانند.اغلب ایرانیان اگر تکه نانی را در مسیر خود میبینند با احترام آن را برداشته،می بوسند و در شکاف دیوار می گذارند یا آن را درداخل نهر ابی رها کرده تا مبادا حرمت و قداست آن شکسته شود.