پیشینه تشکل های غیر دولتی(2)

2_1_1_تاریخچه پیدایش سازمانهای غیر دولتی در جمهوری اسلامی ایران

فعالیتهای هدفمند و سازمان یافته اجتماعی بر اساس انگیزه های عاطفی و مذهبی از سالیان دور در ایران مرسوم بوده است این فعالیتها همیشه بدون حمایت دولتمردان توسط مردم سازماندهی و در قالب گروههای خیریه، هیاتهای مذهبی و انجمنهای بشر دوستانه یا میهن پرستانه هدایت و مدیریت گردیده و عموما با کمترین اتکا به نهادهای حکومتی به فعالیت می پرداختند.

تشکلها، سازمانها و نهادهای مردمی که در زمینه های مورد اشاره فعالیت می نمایند عموما دارای ویژگی های زیر می باشند.

الف_عضویت در این نهادها داوطلبانه می باشد.

ب_سلسله مراتب اداری و تقسیم مسئولیت ها بر اساس تجربه و تخصص اعضاءبه صورت توافقی انجام می گیرد نه بر اساسمدلهای مدیریتی رایج.

ج_دوره فعالیت برخی از نهادها به‌صورت موقت و مطابق با نیازهای فصلی و مقطعی صورت می‌گیرد.

در دوران قبل و پس از پیروزی انقلاب اسلامی تشکل‌های مردمی رشد و توسعه چشمگیری نموده‌اند و متناسب یا نیازهای جامعه در هر مقطع وظایف سنگینی را متقبل شدند و با توجه به گسترش فضای آزاد سیاسی، اجتماعی و ارتقاء سطح آگاهی مردم، رغبت به تشکیل گروه‌های مردمی برای انجام و مشارکت در فعالیت‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی افزایش یافت. ضرورت تشکل‌های غیردولتی با استفاده از تجارب جهانی در ستاره‌ای اخیر تحت عنوان نهادهای غیردولتی موردتوجه سیاست‌گذاران و برنامه ریزان کشور بوده است.

پس از فراز و نشیب‌های سیاسی دوران پیروزی انقلاب و دوران جنگ تحمیلی مسئله واگذاری بخشی از فعالیت‌های دولت به مردم و همچنین سیاست توسعه مشارکت مردم و نهادهای مدنی موضوع تشکل‌های غیردولتی موردتوجه بیشتری قرار گرفت البته موضوع رسمیت دادن و حمایت از فعالیت انجمن‌های علمی، مؤسسات غیرانتفاعی و مجامع غیرسیاسی در شهریورماه 1358 یعنی چند ماه پس از انقلاب اسلامی توسط دولت موقت به تصویب رسید اما باید گفت نخستین گروه‌ها و تشکل‌های رسمی با رویکرد اجتماعی حول موضوعات صنفی و اهداف زیست‌محیطی در سال های اخیر پدید آمدند.

ادامه دارد…