نقش شرکت های دانش بنیان در صنعت کشاورزی

آیا این طبیعی است که هر شب بلااستثناء شاهد خلق تولیدات جوانان خلاق دانش بنیان ها
در بسیاری زمینه های
راهبردی و اثربخش باشیم اما کمتر اثری از فناوری های مدرن در عرصه کشاورزی نبینیم !؟
آیا رفتن به سمت مکانیزاسیون کشاورزی و دستیابی به فناوری های مدرن و مورد نیاز اراضی خرد و کلان،
بایستی توسط منابع انسانی خود بخش صورت گیرد یا از بیرون به مدد این بخش بیایند؟
مطالعات نشان می دهد در کشورهای شرق آسیا، ساخت تجهیزات مورد نیاز کشاورزی، درون مزرعه و پلکانی یعنی از ساده به پیشرفته صورت گرفته است!
این اتفاق زمانی رخ می دهد که بخش کشاورزی قدرت حفظ منابع انسانی جوان خویش را دارد!
–اجرای طرح های عاریتی،
–تحمیل برنامه های غیر ماندگار از بیرون،
–فقدان دسترسی جوانان روستایی به منابع سیاسی/اقتصادی بویژه ظرفیت های قانونی تشکل‌های صنفی غیر تعاونی،
–عدم توجه به الزامات ارتقاء رتبه اجتماعی/اقتصادی منابع انسانی روستایی و حرکت در مسیر روستاهایی دانایی محور، فنکاو، فناور، از طریق توسعه کمی و کیفی باشگاه‌های کشاورزان جوان روستایی و…
باعث می‌شود بخش راهبردی و استراتژیک کشاورزی نتواند منابع انسانی خویش را برای خود تربیت کند!
اشتباه نشود، منظور خود بخش کشاورزی منهای ساختارهای دولتی خدمات رسان است!
آنها همان تشکل های خودساخته خویش را اصلاح و پویا و کارآمد و بازسازی کنند به وظیفه خویش عمل
کرده اند!
منظور این است، روستا بایستی خودش، خودش را باز سازی و احیا کند و این امکان دارد و در بسیاری روستاها اتفاق افتاده است.

About Author

محمد صاحبی

See author's posts