مکانیزاسیون کشاورزی (7)

تبییین و تدوین استراتژی های مکانیزاسیون

به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر در بخش کشاورزی،استراتژی های مختلفی از سوی دولت طراحی و تبیین می گردد که یکی از مهم ترین آن ها استراتژی هایی است که در زمینه مکانیزاسیون کشاورزی تدوین می شود.استراتژی های این بخش باید شامل چند مرحله منطقی باشد.در ابتدا بایستی یک تحلیل کلی از بخش کشاورزی در ارتباط با نهخاده های نیروی مزرعه همچنین موقعیت فعلی مکانیزاسیون کشاورزی ملی شامل میزان دخالت دولت،کارخانه های داخلی و مونتاژ(ابزار آلات،تجهیزات،تراکتورها و …)،اهمیت ماشین آلات کشاورزی،تشریح نظام های کشاورزی در ارتباط با استفاده از نیرو در مزرعه و تغییرات نسبی آن در طول زمان صورن پذیرد که در واقع این مرحله شرح حالی از وضعیت موجود می باشد.در مرحله بعدی،سیاست هایی که روی مکانیزاسیون کشاورزی تاثیر می گذارند شناخته شوند و تحلیلی از سطح مشکلات و محدودیت ها ارائه گردد.بنابراین می توان آگاهی هایی از کاربرد اقدامات سیاسی روی مکانیزاسیون کشاورزی و بیشتر روی تولید کشاورزی حاصل نمود.

پس از این مرحله،بایستی تعریفی از موقعیت آینده (ایده آل)صوذت پذیرد و اقدامات مورد نیاز برای تحرک از موقعیت فعلی به موقعیت آتی در آن مشخص گردد. در نهایت نیز این استراتژی باید به صورت واضح،فعالیت ها و عملیات پشتیبانی برای کمک به سیاستگذاران و برنامه ریزان برای اجرای استزاتژی را تعریف نماید.این فعالیت به طور کلی شامل پیشنهاد های تعدیل سیاستی برای تصحیح انحرافات در زیر بخش کشاورزی،برنامه های سرمایه گذاری برای توسعه کارخانه ها،شرکت های تجاری و مکانیزاسیون کشاورزی و تعریف عملیات واقع گرایانه و منعطف حمایت دولتی مورد نیاز برای توسعه زیر بخش مکانیزاسیون می شود.

با توجه به مطالب ارائه شده می توان به اهمیت مکانیزاسیون کشاورزی و تاثیر بسیار مهم آن در افزایش تولید و درآمد کشاورزان پی برد.ولی همان گونه که پیش تر نیز بدان اشاره گردد،بخش کشاورزی ایران از نظر مکانیزاسیون در وضعیت مناسبی قرار ندارد و ضرورت توجه جدی مسئولان و صاحبنظران امر و یافتن راهکارهای مناسب در این زمینه،بیش از پیش احساس می گردد.

بدون شک،یکی از موانع اصلی بر سر راه مکانیزاسیون کشاورزی کشور،کوچکی و پراکندگی زمین های کشاورزی می باشد،که به تدریج کمتر هم می گردد،زیرا بهره گیری از مکانیزاسیون کشاورزی در زمین های کوچک امکان گذیر نبوده و اگر امکاناتی نیز برای آن فراهم گردد،از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نخواهد بود.یکی از مناسب ترین روش های جلوگیری از کوچکتر شدن تدریجی زمین های مزروعی،استفاده از شیوه کاشت تعاونی می باشد.از آنجایی که اکثر بهره برداران کشاورزی به تنهایی قادر به تهیه ماشین آلات متعدد و مختلف کشاورزی و نیز نیروهای متخصص و آموزش دیده کشاورزی برای زمین های مزروعی خود نمی باشند،با تشکیل واحدهای بهره برداری جمعی،امکان استفاده از ماشین آلات متعدد کشاورزی و نیز نیروهای کار کشاورزی متخصص و ماهر برای تمامی مراحل کاشت،داشت و برداشت فراهم می گردد.

علاوه بر این ، می توان با شناسایی نقاط قوت و ضعف مکانیزاسیون کشاورزی،تدوین سیاست های اجرایی،خط مشی ها و شاخص های مربوط به توسعه مکانیزاسیون کشاورزی در چارچوب سیاست های بخش کشاورزی و صنعت کشورفتهیه و تدوین برنامه های ملی مربوط به توسعه مکانیزاسیون کشاورزی،بالا بردن دانش کشاورزی کشاورزان و آموزش آن ها در استفاده صحیح از ماشین آلات،وارد کردن و یا تولید ماشین آلات متناسب با شرایط خاص مناطق مختلف کشور،تامین و ساخت لوازم یدکی،تربیت کارگران ماهر و متخصصین برای به کار بردن تراکتور و ماشین های مورد نیاز و ایجاد تعمیرگاه ها به تعداد کافی،از یک سو سبب افزایش تولید سودآوری بخش کشاورزی و خودکفایی کشور در این بخش و از سوی دیگر موجب افزایش درآمد کشاورزان و جلوگیری از مهاجرت روستائیان به شهرها و پیامدهای ناگوار متعاقب آن گردید.