دغدغه های پیدا و پنهان دانشجویان روستایی در سال 75

گفت و گو با مهدی حسین زاده دانشجوی رشته میکروبیولوژیکی

از خودتان بگوئید

من مهدی حسین زاده هستم،در سال 1353 در روستای اخی جهان از توابع آذرشهر واقع در استان آذربایجان شرقی به دنیا آمدم.پس از دریافت دیپلم در کنکور سراسری سال 72 شرکت کردم و در رشته کارشناسی میکروبیولوژیکی دانشگاه امام حسین (ع) تهران قبول شدم.

قبل از دانشگاه به چه کاری مشغول بودید؟

بنده چون در روستا زندگی می کنم پیش از اینکه به تحصیل در دنشگاه بپردازم،مشغول کار کشاورزی بودم. به طوری که تا ظهر مدرسه می رفتم و بعد ازظهرها هم در مزرعه کار می کردم.تابستان یا فاصله بین آغاز هر دوره که دانشگاهها تعطیل می شود،از فرصت استفاده می کنم و در روستای خودمان به فعالیتهای کشاورزی همچون کاشت نهال گردو،بادام،سیب زمینی،ذرت،باغداری و دامپروری می پردازم.

موفقیت خودتان را چه در زمینه فعالیتهای کشاورزی و چه در زمینه ادامه تحصیل در دانشگاه مرهون چه عواملی می دانید؟

عامل موفقیتم را ابتدا اتکال به خداوند بزرگ و سپس علاقه ای که به رشته تحصیلی ام داشتم می دانم.

اشاره کردید به داشتن علاقه به رشته تحصیلتان، درباره آن بیشتر برای خوانندگان ما توضیح دهید.

در رشته های دانشگاه امام حسین (ع) در گروه پایه و پزشکی سه رشته پرستاری،پزشکی و میکروبیولوژی وجود دارد.رشته میکروبیولوژی وجود دارد.رشته میکروبیولوژی رشته پایه است و موضوع آن درباره موجودات ریز است.این رشته در صنایع مختلف مثل صنایع مختلف مثل صنایع کنسروسازی و کمپوت سازی و به طور کلی هر موضوعی که با میکروب و فاسد شدن مواد مربوط باشد،کاربرد دارد.

رشته میکروبیولوژیکی چون در ارتباط با میکروب شناسی است و از سویی،سطح بهداشت در مناطق روستایی پایین است به همین خاطر،اگر روستائیان با انواع مختلف میکروب آشنا شوند،عوامل بیماری زا را تشخیص دهند و راههای جلوگیری از آنها را بدانند،بسیاری از بیماریها در روستاها کنترل خواهد شد و در نهایت نقش بسزایی در سلامت و تندرستی آنان در پی خواد داشت.
تا چه اندازه ای به نقش در اختیار داشتن امکانات در موفقیت اعتقاد دارید؟

در اختیار داشتن امکانات از هر لحاظ خوب است منتها عامل تعیین کننده در موفقیت هر شخص پشتکار است.اگر انسان پشتکار و علاقه به چیزی داشته باشد و از امکانات هم به طور مناسب استفاده کند،تا اندازه بسیار زیادی می تواند در کارهایش موفق شود.

آیا در دوران تحصیل_ چه در دوره پیش از دانشگاه و چه در حال حاضر که در دانشگاه تحصیل می کنید_و همچنین در فعالیت کشاورزی برنامه ریزی و نظم را رعایت می کردید؟

در دوره های تحصیل پیش از دانشگاه و دانشگاه برنامه های درسی و فراغت مشخص و ساعات هر کدام از آنها از پیش معلوم است و دانش آموزان و دانشجویان باید طبق آن برنامه ها،نظم و برنامه ریزی برای خودشان داشته باشند.آنچه مهم است مربوط به زمان پس از پایان کلاس است که باید به بهترین شکل از آن استفاده شود.من سعی کرده ام در طی اشتغال به تحصیل و فعالیت کشاورزی از نظم و برنامه ریزی استفاده کنم، به طوری که برای خودم مشخص کرده بودم چه ساعتی استراحت کنم،چه زمانی درس بخوانم و چه موقعی را به ورزش و در کنار دوستان بودن اختصاص دهم؛به نحوی که هنگامی که دامها را به صحرا می بردم کتاب هم به همراه داشتم تا در فرصت مناسب آن را مطالعه کنم.

آیا ادامه تحصیل در شهری مثل تهران برای شما مشکل نیست؟

کلا انسان به هر جایی برود ممکن است برای او مشکلاتی وجود داشته باشد اما می توان با مشکلات ساخت و کنار آمد.مشکلات چیزی نیست که مانع تحصیل شخص شود.مشکلات آموزشی،عاطفی،گرانی،خوابگاه و … از عمده معضلات هر دانشجویی در تهران به شمار می رود ولی به خاطر ارزش بالای تحصیل باید آنها را تحمل کرد.

اوقات فراغت را چگونه می گذرانید؟

اوقات فراغت من بیشتر در ایام تعطیلات دانشگاه در تابستان است.در این فصل،بخشی از وقتم را به کشاورزی می پردازم و بخش دیگر را هم به ترجمه دروس اختصاصی و مطالعه کتاب اختصاص می دهم.

به نظر شما به عنوان یک فرد دانشجوی روستایی، چه تفاوتی بین یک دانشجوی روستایی و یک دانشجوی شهری وجود دارد؟

دانشجویان شهری نسبت به دانشجویان روستایی از امکانات رفاهی بیشتری برخوردار هستند.تفاوت دیگر این است که در رشته هایی نظیر گیاه شناسی و جانور شناسی و دانشجویان روستایی اطلاعات زیاد و تجربه های بیشتری نسبت به دانشجویان شهری دارند.تفاوت سوم اینکه دانشجویان شهری هنگام بحث کلاس و سوال و جواب با استاد پیرامون درس مورد نظر و مسائل دیگر توان بیشتری نسبت به دانشجویان روستایی به دلیل کم رویی و خجالتی بودن کمتر مایل هستند در بحث گروهی شرکت کنند.

به نظر شما چرا برخی از دانشجویان روستایی پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به روستای خودشان بر نمی گردند؟

اصولا روستاها از نظر در اختیار داشتن امکانات نسبت به شهرها در سطح پایینی قرار دارند،از این رو،هنگامی که دانشجویی از روستای خود به محل تحصیل خود در شهر می رود پس از پایان تحصیلات، چون امکان جذب او در مشاغل مربوط به رشته خودش در شهر بسیار بالاست،لذا به ناچار تصمیم می گیرد در شهر بماند و کار کند. از طرف دیگر چون درآمد در شهرهای بزرگی مثل تهران خیلی بیشتر از روستاست خود همین موضوع باعث جذب و تشویق افراد برای ماندن در شهر می شود.

آیا خودتان پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به روستا باز می گردد؟

بله، آنجا وطن ماست، در آنجا متولد و بزرگ شدم و با تمام خصوصیات آنجا آشنا هستم.اگر امکانات آزمایشگاهی در روستای خودم در آینده وجود داشته باشد هیچ مشکلی برای ماندن در روستا و خدمت به روستاییان عزیز وجود نخواهد داشت،ولی اگر آزمایشگاه نداشته باشد به ناچار مجبور هستم در شهرستان نزدیک به روستای خودم مشغول فعالیت شوم، زیرا رشته ای که در آن تحصیل می کنم (میکروبیولوژی) بیشتر با آزمایشگاه مجهز سر و کار دارد و از سوی دیگر چون این رشته با بهداشت و میکروب شناسی ارتباط دارد،زمینه مناسبی برای استفاده از آن در روستاهاست.

برای آینده چه طرح و نقشه ای دارید؟

تلاش خواهم کرد در کارشناسی ارشد رشته تحصیلی ام،ادامه تحصیل دهم.

در پایان چنانچه پیامی به جوانان روستایی دارید،بیان کنید

از کلیه برادران و خواهران روستایی می خواهم که اولا به خداوند متعال توکل داشته باشند و تمام کارهایشان را برای خداوند انجام دهند.ثانیا پشتکار و همت داشته باشند تا بتوانیم جامعه سالمی در آینده بسازیم و ثالثا از دوران جوانی به بهترین شکل استفاده نمایند.