تعاونی های روستایی (2)

تعاون و ایجاد توسعه ملی

بنگاه های تعاونی ابزارهایی سازمانی فراهم می آورند که به کمک آن ها افراد بیشتری می توانند کارهای ایجاد اشتغال مولد،غلبه بر فقر و نیل به یکپارچگی اجتماعی را به دست آورند. در یک بررسی که به وسیله سازمان ملل متحد درباره نقش تعاونی ها در توسعه روستایی و کشاورزی به عمل آمده چنین اظهار نظر شده است:( مسلم است که تعاون با داشتن جنبه اختیاری و با گسترش دانش،تشویق بحث و انتقاد،ایجاد اعتماد،برقراری مساوات در امر نظارت و سرانجام ایجاد حداکثر اطمینان به نفس نهضتی است که هیچ چیز نمی تواند کاملا جایگزین آن گردد.

به طوری که بسیاری از اندیشمندان حوزه های توسعه . اقتصاد با مطالعات و تحقیقاتی که در فرایند توسعه و روند اقتصادی کشورها انجام داده اند به این نتیجه دست یافته اند که اگر در آلمان،آمریکا،سوئد،فرانسه،انگلیس،سنگاپور و هند و چین بخش تعاون وجود نداشت،چرخ اقتصادی این کشورها از حرکت باز می ایستاد.

مالکیت تعاونی،یک نوع مالکیت بومی و محلی است و امکان نفوذ سرمایه های بیگانه یا انتقال آن به خارج از کشور ممکن نیست.پس تعاونی ها به شکل نوین در پاسخ به نابسامانی ناشی از انقلاب صنعتی و ناکارایی کامل بازارو نهاد دولت،در راستای لزوم تشکیل بخش سوم اقتصاد(که تعاونی ها را در بر دارد) ایجاد شده اند.

نهایتا در این راهبرد،منابع اقتصادی به نفع بخش ها و گروه هایی که از راهبرد رشد کمتر بهره مند می شوند،توزیع مجدد می شود و به این ترتیب توزیع مجدد درآمدها و منابع تولیدی از طریق کاهش بیکاری و کم کاری از اهمیت بیشتری برخوردار می گردد.از این رو تعاونی ها عناصر تحمیلی به سیستم برای برآوردن جزئی نیازهای تهیدستان نیستند،بلکه ابزاری هستند که با برخورداری از ویژگی عدالت خواهی می توانند در عرصه اقتصاد ملی و فرایند توسعه اقتصادی_اجتماعی به فعالیت و رقابت بپردازند.

ادامه دارد…