تحقیقات کشاورزی

تحقیقات کشاورزی

( اصلاح ژنتیکی سیب زمینی )

غده های سیب زمینی ممکن است در آینده حامل ژنهایی باشند که از آنها در مقابل حمله بیماریها دفاع کنند.این ژنها،سیب زمنی را در مقابل ضربدیدگی در زمان برداشت و در مقابل علف کشهایی که به علفهای هرز مجاور سیب زمینی زده می شود،مقاوم خواهند کرد.

علم بیولوژیکی به دانشمندان اجازه می دهد که ژنها را از ارگانیسمهای دیگر قرض بگیرند.به همین دلیل،سیب زمینی هایی که در این دهه به بازار می آیند،ژنهایی از نوعی پروانه دارند.کار انتقال ژنها توسط سیب زمینی های کوچکی که در آزمایشگاه پرورش داده شده اند و به نام میکروتوبر (MICROTUBER) خوانده می شوند،انجام می گیرد.

کارشناسان در آزمایشگاه،میکروتوبر را به صفحات نازک تقسیم می کنند و سپس آنها را با لایه ای از باکتریوم که حاوی ژنهای فعال هستند و گیاهان سالمی به وجود می آورند.در این آزمایش،کارشناسان از یکی از ژنهای پروانه موم خوار بزرگ که از شانه عسل تغذیه می کند،استفاده کرده اند.ژن این پروانه می تواند سیب زمینی را از لکه های سیاه حاصل از ضربدیدگی زمان برداشت که زیر پوست ایجاد می شود،محافظت کند.

آنزیمی که باعث ایجاد رنگ سیاه در سیب زمینی بر اثر ضربدیدگی می شود،اسید آمینه ای به نام (تیروزین) است.پروانه موم خوار بزرگ پروتئینی دارد که مقدار زیادی تیروزین را ذخیره می کند.این پروتئین به وسیله یکی از ژنهای پروانه تولید می شود و زمانی که این ژن وارد غده شود،می تواند جای تیروزین را عوض کند و آن را در داخل سلولهای سیب زمینی تشکیل دهد.این عمل می تواند تیروزین را برای آنزیم سیاه کردن غیر قابل دسترس کند.یک ژن ضدباکتریایی،از جنین صدمه دیده تا زمانی که سیستم ایمنی آن به وجود آید،حفاظت خواهد کرد.پژوهندگان امیدوارند که این ژن بتواند از دو بیماری باکتریایی پوسیدگی حلقوی و پوسیدگی نرم جلوگیری کند.