تاثیر کشاورزی بر توسعه یافتگی و امنیت ملی(2)

پس از انقلاب صنعتی در اروپا و رشد سریع کشورهای اروپایی،سایر کشورهای دنیا نیز به سمت صنعتی شدن گرایش پیدا کردند،ولی پس از گذشت زمان،محدودیت های ناشی از توجه بیش از حد به تولیدات صنعتی،یکی پس از دیگری آشکار شد.

افزایش بیش از حد انواع آلودگی ها،برداشت غیر اصولی از منابع طبیعی و تخلیه و نابودی منابع طبیعی،ترویج مصرف گرایی در جهت تولید انبوه و سودجویی صنایع که مجموعا آینده رشد اقتصادی و حتی زندگی بشر را با تهدید مواجه کرده است،از جمله این محدودیت ها به شمار می رود.

از این رو مفهوم توسعه پایدار ارائه گردید که در آن کشاورزی و منابع طبیعی جایگاه بی بدیلی دارد.

امروزه کشاورزی،طبیعت و محیط زیست و به ویژه محیط های روستایی و فرهنگ های بکر آنها،بیش از پیش مورد توجه جامعه بین الملل قرار گرفته است.

استفاده از شعارهایی همچون (تنوع زیستی)،(جنگل ها)،(میراث های کشاورزی)،(میراث آب) و… از سوی نهادهای جهانی مانند یونسکو،سازمان ملل و … برای نامگذاری چندین سال اخیر،خودشاهدی بسیار معتبر،برای این سوگیری و تغییر جهت جهانی است.

در حقیقت،بازگشت به اهمیت کشاورزی و منابع طبیعی،نتیجه افراط بشر در رشد صنعتی و پذیرش این اصل است که اقتصاد کشورها باید رشد متعادل و متناسب داشته باشند.

در بیشتر کشورهای در حال توسعه،کشاورزی هسته اصلی پایه اقتصاد روستایی را تشکیل می دهد،لذا پراکنش آب،خاک های حاصلخیز،اراضی مرتعی و زیر ساخت ها،عمدتا توزیع فضایی جمعیت در مناطق روستایی کشورهای در حال توسعه را تعیین می کند.

کشاورزی به عنوان بزرگ ترین جذب کننده نیروی کار در نواحی روستایی بوده و بیشترین درآمد را ایجاد می کند.

همچنین بخش مذکور بزرگ ترین تامین کننده مواد خام بوده و کاملا روشن است که نقش اولیه غالبی را در اثرگذاری بر اندازه و ساختار اقتصاد روستایی غیرکشاورزی ایفا می کند (حاجبلید و همکاران 2010)،

رشد کشاورزی می تواند فرایند توسعه را از طریق امکانپذیر ساختن انتقال پایدار منابع ( از جمله سرمایه) از کشاورزی به سایر بخش های اقتصادی تسهیل کند (گریفین،1979).جانستون و ملور (1961) اظهار داشتند که در مراحل ابتدایی توسعه در اقتصادهای کشاورزی محور،بخش کشاورزی،درآمدهای حاصل از صادرات،فرصت های شغلی،سرمایه و تقاضای داخلی را به منظور حمایت از رشد سایر بخش ها ایجاد کرده و تولیدات کشاورزی ،تقاضای فزاینده ناشی از رشد جمعیت و نیز کشش درآمدی تقاضای بالا برای غذا را برطرف می کنند.

بخش کشاورزی می تواند اشتغال زایی کرده،اقتصاد روستایی را از طریق پیوندها تحریک نموده و هزینه واقعی محصولات غذایی را کاهش دهد (ایرز و همکاران،2001).

با وجود اهمیتی که کشاورزی برای اغلب کشورهای در حال توسعه دارد،ولی بررسی ها حاکی از آن است که در بسیاری از این کشورها،تبعیض هایی بر علیه آن اعمال شده که مانع از شکوفایی این بخش شده است.

ادامه دارد…